Opera teh wangun seni pintonan panggung, ti mimiti pintonan dramatis nepika pagelaran musik. Opera téh drama nu ngandung musik jeung nyanyian. Dina magelarkeun sandiwara, opera maké élémén anu has téater kayaning artistik panggung, raksukan, jeung akting tapi kekecapan atawa rumpaka dina opera mah leuwih diyanyikeun daripada dicaturkeun. Nu nyanyi téh sok bari dipiring ku énsambel musik ti mimiti orkestra leutik nepiha orkéstra simfoni pinuh.
Opera tradisional kabagi dua modél nyanyian, nyaéta; résitatif, déklamasi jeung nyanyian anu nuju kana bagian tunggal anu dinyanyikeun. Bagian pondok anu dinyanyikeun ogé dipasrahleun minangka ariosos. Unggal nyanyian dina opera sok dipirig ku musik. Nu nyanyi jeung peranaranéhna nalika minton disusun nuutkeun golongan dumasar gedé-leutikna sora maranéhna. Mun nu nyanyina lalaki digolongkeun minangka sora bas nu ngawengku sora bas, bariton jeung alto. Ana pon mun nu nyanyina wanoja, sorana dibagi kana contralto, mezzo-sopran, jeung sora sopran.. Masing-masing tina ieu klasifikasi téh boga sub bagian deui atawa fach kayaning liris panyanyi sopran, coloratura, spinto jeung dramatis sopran anu nyambungkeun sora panyanyi jeung pancén anu luyu pikeun warna nada sora jeung kualitasna.
Opera téh kaideuan tina réa kasenian séjénna.Can aya katerangan anu jelas naha ieu opera téh mangrupa wangun musik pangluhungna atawa lain nu mangrupa subjék padungdengan ti mimiti abad ka-17. Seni visual kayaning ngalukis, dilaksanakeun pikeun ngajadikeun tongtonan visual di panggung, anu dianggap minangka bagian anu penting dina pintonan panggung. Nari ogé mindeng dianggap minangka bagian tina pintonan opera. Alatan kitu, opera anu kawentar karya Richard Wagner anu nuju kana gaya minangka Gesamtkunstwerk, atawa karya seni adumanis.
Dicutat ti FP Salaka
0 comments:
Post a Comment