Metode Bahasa Inggris 468 x 60

Surat Ti Reungit

KULIAH jam 2 teh, kuliah pang teu purun-purunna. Mun kongang mah hayang ngaguher we di asrama. Heu pan waktu tutunduhna tateh. Waktu pangeunah-ngeunahna sare. Ngan ku sabab katalian ku tanggungjawab ti nu jadi kolot, nu geus tihothat beurangpeuting ngarah budakna bisa jadi sarjana, nya kapaksa kuring nguat-nguat maneh. Bari jeung angger we di kelas mah ngadon… nundutan.

Ari diuk, biasa di pangtukangna bae. Meh laluasa nundutan tea. Ngarah teu katohyan teuing ku juragan dosen. Lain sieun, ngan karunya we. Maenya manehna cape2 nerangkeun ari mahasiwahna kalah sare. Pan matak nyeri hate. 

Di gigireun, geus saged jang Egar urang Karawang, sobat saperjuangan nu lumayan rada leuwih rajin nyatet batan kuring. Tara digurah-geureuh. Malah dirojong pisan, meh ke mun usum ujian bisa nginjeum. Teu kudu motokopi loba teuing ka neng Wineu. Pan lumayan ngirit.

Keur anteng ngararasakeun katunduh, hiunghiung aya nu ngaguruh na deukeut ceuli. Rikat ditewak. Horeng reungit badag pisan. Geus paeh. Awakna gepeng pedah dirames satarikna ku kuring.

Nempo layon sakadang reungit, ujug2 boga ideu jang miceun tunduh. Ret ka hareup, katembong neng Lita, mojang lenjang urang Sukabumi, keur manco ngadengekeun dongeng juragan dosen. Hahay… mangsa tah, cekeng teh. Ret ka gigireun, kai Egar keur cutatcatet. Tuluy di toel bari ngaharewos.

“Tulis, Gar!” ceuk kuring.

“Naon?” ceuk manehna, teu ngarti mimitina mah.

“Pokona tulis we nu kuurang diomongkkeun!” ceuk kuring maksa.

Teu loba tatanya deui Si Egar tret weh nyatet sakabeh nu ku kuring diomongkeun. Geus beres kertasna disoeh, ditileptilep dijieun aamplopan. Luhurna di tulisan: TO LITA, cenah ngajeblag . Terahir sup, layon sakadang reungit diasupkeun kana amplop. Tuluy dipapaykeun ka hareup.

Teu hese, eta surat teh nepi ka nu dituju. Langsung dibuka ku jinisna nu katempo tuluy rungah-ringeuh narima surat aneh teh. Jigana bingung, reuwas, keuheul campur… geuleuh. 

Kuring jeung si Egar tingcikikik, nyerangkeun di tukang. Tunduh teh leungit teu sakarakara.

Nepi ka bubar kuliah teu ngaku. Pas rek balik kakara bebeja yen eta surat teh meunang nyieun duaan. “Pantesan,” cenah. “Geus nyangka, ngan tulisanna beda.” Kuring nyerengeh.

Ari surat teh eusina kieu:

KU KIRIMKAN SEGENAP HATIKU BERSAMA BANGKAI NYAMUK INI
KUINGIN KAU TAHU BETAPA BESAR CINTAKU PADAMU
JANGAN KAU TENDANG KARENA HATIKU AKAN TERBUANG
USAH KAU HEMPAS KARENA JIWAKU AKAN KANDAS
MAKANLAH KESELURUHANNYA
AGAR JIWA KITA MENYATU SELAMANYA

Komentar si Egar pas beres nulis eta surat: “Bisaan maneh euy,” cenah.

Haha… uing!
    Mairan ku Google
    Mairan ku Facebook